Refleksja na IV Niedzielę Zwykłą
Być dobrymW dzisiejszą niedzielę przypada 65. Światowy Dzień Chorych na Trąd. Warto zatrzymać się przez chwilę przy ludziach chorujących na tę dotkliwą chorobę od przeszło tysiąca lat. Oprócz cierpienia związanego bezpośrednio z chorobą, towarzyszy im odrzucenie przez najbliższych, wykluczenie. Tak było w czasach Pana Jezusa, tak bywa dzisiaj.
Jest to straszliwa choroba, gdy jest nie leczona, ale jeszcze straszniejszą rzeczywistością dla człowieka jest trąd grzechu. Grzech, który niszczy, deprawuje serce i umysł, i prowadzi do czynów nie dających ani życia, ani dobra.
Ileż inicjatyw i wysiłków jest podejmowanych, by uczynić znośniejszym życie ludzi zarażonych trądem czy innymi poważnymi chorobami. A jakie działania podejmuje się, aby uwalniać od grzechu?
Trzeba nam być prawdziwym prorokiem Pana Boga i głosić nie tylko słowem, ale również czynem Bożą miłość. Prowadzić spotykanych ludzi przez czytelny znak swego życia do Boga Prawdziwego.
Prorokiem Chrystusa był niewątpliwie ojciec Marian Żelazek, werbista, którego 100-lecie urodzin obchodzimy w tym roku. Całe swoje życie poświęcił Bogu i głoszeniu Ewangelii miłości. Dzięki mocy Bożej i otwarciu na dar Ducha Świętego wcielał w życie to, co często mówił: „Nie jest trudno być dobrym – wystarczy tylko chcieć”. Żył i pracował wśród Hindusów, także pośród odrzuconych, dotkniętych trądem.
To Pan Bóg przez ojca Mariana i Jego współpracowników uczynił życie trędowatych bardziej godnym. Ojciec Żelazek założył wioskę dla trędowatych w Puri, nad Zatoką Bengalską. Teraz mogą mieszkać w dobrych warunkach, pracować i zarabiać na swoje utrzymanie. Ich dzieci uczęszczają do szkoły (która stała się miejscem nauki także dzieci zdrowych). Rany trędowatych są opatrzone. Odzyskali na nowo swoje człowieczeństwo i godność, są kimś w społeczności.
Jezus, Dobry Pasterz, przychodząc i nauczając, przede wszystkim uwalnia z mocy złego ducha i odpuszcza grzechy. Umierając na krzyżu, pokonał grzech, śmierć i szatana. Wciąż na nowo pragnie uwalniać nas z trądu grzechu.
Gdy trędowaty wybiegł Jezusowi na spotkanie, On nie zawahał się, dotknął go i uzdrowił. Podziwiamy św. Franciszka z Asyżu, który ucałował trędowatego, a św. Jan Paweł II podawał rękę na powitanie zarażonym trądem.
Istotną sprawą jest, by godnie, w wolności od każdego grzechu, i z upodobaniem trwać przy Panu, który jest Drogą, Prawdą i Życiem, a w spotkanym człowieku dostrzec kogoś ważnego.
Lidia Maria Przybysz SSpS
