Na naszych wioskach ludzie, często zwracają się o modlitwę do swoich poprzedników, którzy już przeszli na drugi lepszy świat. Babcia Simby już nie ubolewa nad śmiercią wnuka, choć bardzo to przeżyła. Miała bowiem sen, ze żyje on w pięknym domu ze swoja Prababcia. I tak właściwie, jak to mówi, to się cieszy, ze choroba… nareszcie ustąpiła… Simba jest szczęśliwy i zdrowy. Jego rodzice już dawno zmarli, ale Babcia nie widzi ich w snach… Sama mówi: „Simba to był dobrym chłopcem tutaj na ziemi, nie kłamał, nie kradł, był dobry dla sąsiadów, dzielił się warzywami z ogródka… dlatego szybko doszedł do świętej krainy. Rodzice jego… to inna sprawa, tak naprawdę to żyli tylko dla siebie, i dla swoich przyjemności, kłamali siebie nawzajem, potem już nawet razem nie mieszkali… nie potrafili na siebie patrzeć… daleko im wiec do krainy świętości.” Babcia wcale nie jest katoliczka, modli się dziennie, ale nie chodzi do żadnego kościoła. Wierzy, ze Bóg kocha ja w jej domu również… Bezimienni święci… nie tacy w ramkach na ścianie, ale żywi… jak Simba, który wiernie cierpiał, bez obwiniania innych… bez zakłamania, bez sztucznych slow… a to co posiadał chciał rozdać, jakby czul, ze wszystko w życiu jest przemijające… pozostanie tylko nasza naga prawda… o nas samych… i Bóg… który wszystko wie… , który jest jedyna prawdziwa Miłością i Prawda…  

Anioły posłańcy Bożej myśli… są obecne w naszych konkretnych sytuacjach życia… w zatłoczonych ulicach naszego miasta Opola, głośnych hotelach i restauracjach miejskiego życia, i w ciszy życia na naszych wioskach, wszędzie są… nasze ANIOŁY. Może je nie zauważasz, ale jeżeli usłyszysz dobry głos, dobrą myśl, otrzesz czyjeś łzy, poślesz Twoją miłość gdzieś daleko… i poprosisz, by stała się wiernością na zawsze… to bądź pewny, Anioł przeszedł obok ciebie i zostawił swój ślad…

Pewna kobieta nagle znalazła się w niebie. Aniołowie zaczęli oprowadzać ja w rożnych miejscach… Najpierw zatrzymali się w dziale próśb. Tysiące Aniołów pracowało tam dniem i nocą. Potem był dział wysyłek . Tutaj prośby zostały wysłuchane i wysyłane odpowiedzi do wielu ludzi. W tym dziale pracowały miliony Aniołów .Wreszcie po długiej drodze kobieta trafiła do działu podziękowań… i tam zauważyła tylko jednego Anioła, który siedział znudzony bez pracy… Zdziwiła się nie co… Anioł powiedział: ” nie mam za wiele pracy, bo kiedy ludzie otrzymują już błogosławieństwa, zapominają by podziękować…  Kobieta wtedy zapytała trochę smutnego Anioła: ”Za co ludzie powinni szczególnie dziękować?”A on na to odpowiedział:
„Jeśli masz jedzenie w lodowce, ubrania w szafie, dach nad glowa i miejsce gdzie możesz zasnąć, to jesteś bogatszy niż 75 % ludzi na tym świecie.
 Jeśli masz pieniądze w banku, w portfelu i trochę w domu na zapas, to jesteś pomiędzy 8 % ludzi dobrze usytuowanych na naszej ziemi.  Jeśli masz przed sobą komputer, to należysz do niewielu procent ludzi na tym świecie, którzy maja te możliwość.

Kiedyś słyszałam, ze zapytano się naszego Papieża Benedykta XVI, gdzie był Bóg, kiedy tylu ludzi zostało zamordowanych w Oświęcimiu? On wiedział dokładnie, ze sa takie ludzkie pytania, na które nie ma odpowiedzi i tylko krotko powiedział: „Był na KRZYZU… i razem z człowiekiem na tej ziemi cierpiał…”. Słowa nasze tak malo wyrażają, a to co najważniejsze w naszym życiu, to co sensem naszych dni się zwie, pozostaje niewypowiedziane. I może to jest największa sztuka w życiu, by słuchać tych ludzkich niewypowiedzianych slow… bo tam jest chyba to, co powinien świat usłyszeć… i gdzie mieści się mądrość ludzkiej miłości, tajemnicy.. bólu, krzyża, czy łez naszego Boga…

Kochaj jakbyś nigdy nie był zraniony,
Przebacz, jakby to było pierwszy raz,
Otwórz oczy, jakbyś był na innej planecie,
I nie zapomnij, ze jesteś na ziemi!
Tańcz  życiem jakby nikt tego nie widział…

Zmęczona jak zawsze Matka siedmiorga dzieci, przybiegła do naszej misyjnej kliniki, z małym dzieckiem na plecach prosząc, by tylko jej dać jakąś maść na jej podrażnienia skórne. Prawie zasnęła czekając w kolejce. Spojrzałam na jej problemy skórne i od razu wiedziałam, że to konsekwencje zarażenia wirusem HIV. Zapytałam o męża, o ostatnie dziecko, o rodzinę… Kobieta ta jak każda w Afryce pochwaliła męża za ciężką prace daleko od domu, od razu wytłumaczyła całą sytuację rodzinną. Kiedy powiedziałam jej że jej problem skórny może być związany z zarażeniem wirusem HIV…nie zdziwiła się nawet, ale od razu uświadomiła sobie, że tak bardzo chce żyć… dla swoich dzieci… ”Mąż -jak to mężczyzna… nie potrafi być sam daleko od domu, a pracować musi, bo jest nas siedmioro. Żyć musimy dla nich, napiszę by też przyjechał i się leczył”.

Od kiedy wróciłam do Polski , często przebywam wśród ludzi młodych, którzy żyją już trochę innymi pragnieniami, jak nasi rodzice, czy dziadkowie. Życie ucieka nam bardzo szybko i większość czasu spędzamy na tzw. dorabianiu się… Kiedy już mamy piękne mieszkanie, to szukamy większego, a potem remontujemy, odnawiamy ściany czy podłogi i tak bez końca. Dorabianie się , remontowanie czy zmiany samochodów ,staje się prawie naszą pasją codzienności. Wszyscy wkręcamy się w ten wir bez końca , choć śpiewamy sobie przy tym, że w życiu piękne są tylko chwile. W naszej samotności życia , czasem nawet trudno, by te momenty zauważyć.