W świecie, w którym coraz częściej liczy się zysk, tempo i sukces mierzony liczbami, pojęcie powołania może wydawać się staromodne. A jednak – wciąż porusza serca, inspiruje i prowadzi ludzi przez życie. Czym właściwie jest powołanie? Czy każdy z nas je ma? Jak je rozpoznać?

Czym jest powołanie?

Powołanie to coś więcej niż wybór zawodu czy plan na życie. To wewnętrzne przekonanie, że jesteśmy stworzeni do określonej misji – czegoś, co nadaje głębszy sens naszej codzienności. Często towarzyszy mu pasja, potrzeba pomagania innym lub poczucie, że wykonując daną pracę, jesteśmy naprawdę „na swoim miejscu”.


To właśnie dlatego mówi się o powołaniu w kontekście takich zawodów jak lekarz, nauczyciel, pielęgniarka czy kapłan. Ale powołanie nie musi dotyczyć wyłącznie tych profesji. Można mieć powołanie do bycia rodzicem, artystą, wolontariuszem, opiekunem osób starszych, a nawet – liderem zmian społecznych.


Powołanie to jedno z najgłębszych i najbardziej poruszających pojęć w duchowości chrześcijańskiej, to Boże wezwanie do konkretnego stylu życia, służby i miłości, a także wewnętrzne doświadczenie, że Bóg zaprasza człowieka do życia w szczególnej relacji z Nim i z drugim człowiekiem.


Powołanie może przybrać różne formy:

Kapłaństwo

Życie Konsekrowane
(zakonnicy)

Życie
Konsekrowane
w świecie

Małżeństwo

Życie w samotności

POWOŁANIE W DZISIEJSZYCH CZASACH

Współczesny świat nie zawsze sprzyja realizowaniu powołania. Często trzeba je godzić z potrzebą zarabiania, oczekiwaniami otoczenia czy brakiem wsparcia. Jednak ludzie, którzy podążają za swoim powołaniem, często mówią o większym poczuciu spełnienia, satysfakcji i sensu życia. To właśnie ci, którzy wykonują swoją pracę „z serca”, najczęściej zostają zapamiętani i docenieni – nie tylko za to, co robią, ale jak to robią.

POWOŁANIE A WOLNOŚĆ

Warto pamiętać, że Bóg nigdy nie odbiera wolności. Nawet jeśli kogoś powołuje, zawsze szanuje jego decyzję. Dlatego w Kościele mówi się o odpowiedzi na powołanie, nie o „przymusie” czy „rozkazie”. Prawdziwe powołanie jest dialogiem miłości – między Bogiem a człowiekiem.


"Dziękuję Ci, Jezu, że mnie powołałeś. Pragnę pozostać jednym z Twoich przyjaciół, aby przyjmując Ciebie, być również towarzyszem w drodze dla każdego, kogo spotkam. Spraw, Panie, aby ci, którzy mnie spotykają, mogli spotkać Ciebie, nawet poprzez moje ograniczenia i słabości”.