- ul. Starowiejska 152, 47-400 Racibórz
- zmsds_raciborz@zakon.opoka.org.pl
POSTULAT
Wybierając drogę kroczenia za Jezusem w Zgromadzeniu Misyjnym Służebnic Ducha Świętego nałóż wygodne buty, bo POSTULAT jest dopiero pierwszym odcinkiem wędrówki, która Cię czeka. Postulantki żyjąc we wspólnocie poprzez stopniowe poznanie i akceptację siebie oraz innych, wzrastają ku dojrzałości ludzkiej, chrześcijańskiej. Modlitwa, lektura Pisma Świętego, dni skupienia i rekolekcje, pomagają pogłębiać więź z Chrystusem i umocnić motywację powołania. Codzienność oprócz modlitwy, obejmuje czas: nauki, pracy i rekreacji, co daje możliwość poznania duchowości, charyzmatu i stylu życia Zgromadzenia. Oprócz tego, postulantki mają możliwość włączania się w apostolaty sióstr.
Przez cały rok zapraszamy na indywidualne skupienia, odwiedziny połączone z rozmową, poznaniem charyzmatu oraz duchowości Zgromadzenia. Dla zainteresowanych dziewcząt proponujemy tygodniowy pobyt w naszej wspólnocie w Raciborzu. Jest to czas przyjrzenia się życiu sióstr, rozmów, wspólnej pracy. „Tydzień” połączony jest czasem na modlitwę i rozmowy. Jest to błogosławiony czas pytań ale i trwania przy Panu.
NOWICJAT
Nowicjat można przyrównać do okresu narzeczeńswta. W naszym Zgromadzeniu trwa on dwa lata i obecnie odbywa się w Irlandii (Nowicjat Europejski). Kończy się złożeniem ślubów: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa na jeden rok (śluby czasowe) w ojczystym kraju. Głównym celem nowicjatu jest przygotowanie do ślubów. Nowicjuszka wpatrując się w Chrystusa czystego, ubogiego i posłusznego uczy się Go naśladować na drodze rad ewangelicznych.
Jest to ciągle jeszcze czas rozeznawania i umacniania swego powołania. Dokonuje się to poprzez modlitwę, codzienną Eucharystię, pracę, apostolat, życie wspólnotowe, wykłady, przykład i wspólnie przeżywany czas. W całym tym procesie towarzyszy nowicjuszce mistrzyni poprzez indywidualne rozmowy formacyjne, które często stają się miejscem porządkowania i ukierunkowywania całego życia – jego przeszłości, teraźniejszości i przyszłości na Chrystusa i w Nim szukania ostatecznych odpowiedzi i sensów.
JUNIORAT
W junioracie Siostry uczą się integrować życie modlitwy, pracy, nauki, apostolatu i rekreacji/odpoczynku; bycia z innymi i bycia sam na sam z Jezusem. Pośród codzienności i świętowania, każda w miejscu, w którym jest, kontynuuje proces poznawania samej siebie, życia Ewangelią i radami ewangelicznymi oraz słuchania Ducha Świętego/rozeznawania.
Przez podejmowanie w duchu wiary codziennego bycia posłaną – do wspólnoty, do ludzi, którzy przychodzą do naszych domów, do osób spotykanych podczas apostolatów, nauki, podróży – siostry wzrastają w zaufaniu łasce i mocy Ducha Świętego, uczą się dyspozycyjności, życia i pracy we wspólnocie, zdobywają bądź pogłębiają umiejętności zawodowe i językowe, przygotowując się też do bezpośredniej służby misyjnej.
W okresie junioratu, który obejmuje czas od pierwszej do wieczystej profesji ( ok.7 lat ), siostra uczestniczy w życiu i pracy apostolskiej Zgromadzenia. Juniorat jest okresem ustawicznego pogłębiania żywej wiary, wzrostu gotowości do posługi misjonarskiej, jak też miłości oraz wierności wobec naszego Zgromadzenia. Siostra powinna dojść do pewności, że w powołaniu zakonnym znajdzie urzeczywistnienie siebie; powinna uzyskać zaufanie do siebie i równowagę wewnętrzną oraz zdolność do życia i pracy we wspólnocie. Powinna osiągnąć ludzką i religijną dojrzałość umożliwiającą jej podjęcie decyzji do ostatecznego oddania się Chrystusowi przez śluby wieczyste.
PROFESJA WIECZYSTA
Profesja wieczysta to akt przymierza, poprzez który siostra oddaje się na zawsze nade wszystko umiłowanemu Bogu oraz wiąże się ze Zgromadzeniem i jego misją w kraju lub za granicą.
Bezpośrednie przygotowanie do profesji wieczystej jest nadzwyczaj ważne. W odosobnieniu i ciszy tzw. probacji, trwającej ok. 9 miesięcy, siostra rozważa pełne miłości kierownictwo Boże, jakiego doświadczyła dotychczas w swoim życiu i w działalności jako Służebnica Ducha Świętego. Poświęca więcej czasu na modlitwę, czytanie duchowne i studium, Przygotowanie do wieczystej profesji odbywa się pod kierunkiem siostry mającej doświadczenie w życiu zakonnym. Wtedy również „probanistka” otrzymuje przeznaczenie misyjne, o które prosiła, z uwzględnieniem wybranego kraju oraz rodzaju pracy. Zewnętrzną oznaką oddania się Bogu na zawsze jest noszona odtąd obrączka z symbolem Ducha Świętego.
Po wieczystej profesji nasz stosunek do Trójjedynego Boga powinien nadal się pogłębiać, a kontemplacja i działalność w naszym życiu zakonno – misyjnym coraz bardziej tworzyć jedno, stąd mówimy o formacji ciągłej. W czasie ustawicznych przemian odnowa religijna i dokształcenie zawodowe są szczególnie potrzebne do skutecznego wypełniania naszej posługi apostolskiej.
