Modlitwa do siedmiu Dziewic, Patronek naszego Zgromadzenia o uproszenie Darów Ducha Świętego należy do spuścizny duchowej naszego świętego Zalożyciela, O. Arnolda Janssena SVD. Tekst oryginalny w języku niemieckim znajduje się w pierwszym SSpS Vademecum z roku 1899^[1]. Tę samą modlitwę w jezyku angielskim znajdujemy w Vademecum z roku 1948^[2].  Ponizej znajdziemy polską wersja modlitwy:

Święta Dziewico i Męczenniczko, Św Cecylio, która na widok Anioła Stróża nauczyłaś się bojaźni i miłościBoga, a tym samym zachowałaś swoją dziewiczą czystość, uproś mi od Ducha Świętego dar bojaźni Bożej,abym mogła przejść nieskalana przez niebezpieczeństwa życia.

Cecylia jest jedną z najsłynniejszych męczennic Kościoła rzymskiego. Według pochodzącego z V w. opisu jej męczeńskiej śmierci Cecylia była dobrze urodzoną Rzymianką. Przyszła na świat na początku III w.

Święta Dziewico Św. Gertrudo, duszo natchniona i dziecięca, rozkochana w miłości Jezusa, uproś mi odDucha Świętego dar pobożności.

Święta Gertruda była świętą Chrystusowego człowieczeństwa, tak jak św. Katarzyna Genueńska była świętą Jego boskości. Ta cecha ogólna rozjaśnia nam jej żywot i tłumaczy szczególniejszy jej urok, polegający na jej przystępności. Katarzyna Genueńska ukazuje nam, w jakim znaczeniu Bóg jest daleki od człowieka; św. Gertruda wykazuje, w jakim znaczeniu Bóg jest bliski człowiekowi.

Święta Dziewico i Założycielko Św. Scholastyko, której dusza ze względu na jasność i czystość wzniosła się donieba w postaci gołębicy na oczach św. Benedykta, uproś mi u Ducha Świętego dar rozumu.

Scholastyka pochodziła z Nursji i była bliźniaczką św. Benedykta. Na miejscu ich urodzenia stoi skromny kościół pw. św. Benedykta. W podziemiach kościoła pokazują część muru, który stanowił dom rodzinny św. Scholastyki i św. Benedykta. Scholastyka była niewątpliwie od dziecka pod urokiem św. Benedykta. Towarzyszyła też mu w jego podróżach i naśladowała jego tryb życia, poświęcony Panu Bogu. Kiedy św. Benedykt założył pierwszy klasztor Subiaco, ona poniżej założyła podobny klasztor dla niewiast. Do dnia dzisiejszego istnieją tam dwa klasztory na wzgórzach w pobliżu Subiaco: w Plombariola - żeński klasztor św. Scholastyki i męski klasztor św. Benedykta. Można także oglądać grotę, gdzie się spotykali na świętych rozmowach. Podobnie działo się na Monte Cassino.

Kiedy spotykali się po raz ostatni na tej ziemi, ich słodka rozmowa przedłużyła się do nocy. Święty Benedykt chciał już odejśc wraz ze swymi towarzyszami, ale święta błagała go, by jeszcze pozostał. Kiedy jednak ten stanowczo się temu oparł i już zamierzał odejść, na prośbę Scholastyki zaczął padać tak silny deszcz, że zmusił go do pozostania całą noc. Święty brat uczynił swojej siostrze łagodną wymówkę: "Coś uczyniła, siostro moja? Nie mogę wrócić do braci, którzy dziwić się będę, że tak długo nie wracam".(święta reguła nie pozwalała na nocowanie poza klasztorem) Na to odrzekła: "Prosiłam cię, a Ty mnie nie chciałeś wysłuchać. Zwróciłam się przeto do Boga i zostałam wysłuchana". Potem ze słodką przekorą dodała: "Jeśli ci tak spieszno, to idź teraz". Wypowiadała te słowa w tym czasie, kiedy ulewa szalała na zewnątrz. Było to ich ostatnie spotkanie na ziemi. Scholastyka umarła 10 lutego 542 r.

“Rozmowa św. Benedykta ze św. Scholastyką” / Andrea Sabattini, XVI w. / Opactwo Benedyktynów w Tyńcu

Według relacji św. Grzegorza Wielkiego, zapisanej w jefo "Dialogach", trzeciego dnia po śmierci siostry, kiedy św. Benedykt patrzył ze swojej celi na świat i na klasztor, w którym żyła św. Scholastyka, ujrzał jej duszę w postaci białej gołąbki, unoszącej się do nieba. Posłał natychmiast braci po jej ciało i złożył je w grobie, który w kościele swego klasztoru dla siebie przygotował. Relikwie jej znajdowały się we Fleury, dokąd zostały przeniesione po najeździe na klasztor na Monte Cassino Longobardów i zniszczeniu go w roku 587. Obecnie są w Le Mans. Część ich otrzymało Monte Cassino.Scholastyka uważana jest za matkę duchową rodzin wszytskich benedyktynek. Czczona jest także jako patronka Le Mans i Subiaco. 

Biografia świętej zakonnicy przechowała właściwie tylko ten jeden epizod. Przyznajmy, że pokazuje on coś bardzo ludzkiego i zwyczajnego. Scholastyka jest patronką benedyktynek, ale można by ją uznać za patronkę dobrych rozmów. Okazuje się, że bywają takie ulewy czy burze, które sprzyjają miłości. Ta pobożna anegdota przypomina prawdę, że oprócz wszelkich praw, reguł czy pobożnych regulaminów, które pomagają w drodze do świętości, istnieje najważniejsza wskazówka do szukania Bożej woli: szczera i żarliwa miłość.

I może jeszcze jedno. Dobra rozmowa rodzeństwa, małżonków czy przyjaciół jest pięknym Bożym darem. Takie chwile nie zdarzają się często, ale kiedy już są, warto się nimi nacieszyć i przechować w pamięci. Dobra rozmowa umacnia ludzkie więzi bardziej niż cokolwiek innego.

W ikonografii św. Scholastyka przedstawiana jest z gołębiem. Sztuka religina ukazuje świętą w habicie benedyktyńskim. Jej atrybutami są: krzyż, księga, pastorał ksieni.