„Służymy Słowu Bożemu przez pomoc w wychowaniu religijnym, przez katechezy, spotkania modlitewne, rekolekcje oraz inne posługi pastoralne” (Konstytucje 107, 1).

Praca misjonarki nie tylko za granicami swojego kraju, ale także w ojczyźnie związana jest z katechizacją. Działalność katechetyczna jest konsekwencją pracy misyjnej. Dawniej siostry naukę religii prowadziły w kościołach i budynkach przykościelnych, nazywając te miejsca punktami katechetycznymi. Niektórzy jeszcze po dziś dzień wspominają bardzo mile ówczesne katechezy, które odbywały się w niepowtarzlanej atmosferze, wytwarzając też więź jedności między rodzinami i całą parafią.

Powrót religii do szkół nastąpił w 1990r. Od tego czasu siostry pracują:
- w szkołach podstawowych i średnich
- katechizują w przedszkolach,
- w Ośrodku Szkolno- Wychowawczym dla Niesłyszących i Słabosłyszących w Raciborzu
- w Zespole Szkół Specjalnych
- jako pedagodzy szkolni
- w szkołach jako nauczyciele przedmiotów innych niż religia
- jako wykładowcy na Uczelniach Wyższych.

Troską naszej pracy apostolskiej w szkolnictwie jest wszechstronne nauczanie, w którym wiedza i kultura są przepojone duchem chrześcijańskim. Powierzonych naszej opiece staramy się tak przygotować, aby byli zdolni do kształtowania swego środowiska w duchu chrześcijańskim, tak, aby wszystkie dziedziny życia były przeniknięte duchem Ewangelii.

Jednak praca katechetki, to nie tylko nauka religii w szkole. W pracę tę wplata się wiele dodatkowych zajęć, którym siostry się w pełni oddają prowadząc różne grupy dziecięce i młodzieżowe, grupy Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci, schole; organizując rekolekcje i skupienia. Wyjeżdżają jako opiekunowie, wychowawcy na kolonie, obozy, a także „Wakacje z Misjami”, czy „Wakacje z Bogiem” oraz inne formy wypoczynku, animacji misyjnej i formacji duchowej.

 Znana i ceniona w środowisku niesłyszących jest s. Monika Polok, która od początku drogi życia zakonnego związana jest z duszpasterstwem niesłyszących w Raciborzu. Dzięki ks. Prałatowi Janowi Szywalskiemu, który poszukiwał pomocy w duszpasterstwie, s. Monika podjęła niezbędne kursy, by nauczyć się języka migowego i rozpoczęła pracę jako katechetka w szkole podstawowej, a następnie zawodowej. „Najpierw byłam samoukiem, podglądałam jak to robią fachowcy-duszpasterze. Uczyłam się z książek a także od dzieci i młodzieży coraz to nowych migów. Pracę łączyłam z modlitwą i Pan Bóg mi zawsze pomagał”- pisze o sobie Siostra.
Katecheza to tylko część pracy jaką s. Monika ma względem osób niesłyszących. W Raciborzu mieszka wiele małżeństw i rodzin osób głuchych. Po ukończeniu raciborskiej szkoły, poszukują pracy, co jest z natury rzeczą trudną. Siostra jest powiernikiem ich trosk i zmartwień. Pomaga, doradza, a przede wszystkim pośredniczy w kontaktach ze światem słyszących. Opracowała też program nauczania religii dla klas gimnazjalnych w szkołach dla niesłyszących na terenie całej Polski.
Trzy pozycje książkowe, które są autorstwa s. Moniki: „Jubileusz 170-lecia Szkoły dla Głuchych w Raciborzu", oraz "Głusi mówią", to nie tylko historia miejsca, ale przede wszystkim świadectwa osób niesłyszących, które dzielą się swoim „cichym” życiem.