W junioracie Siostry uczą się integrować życie modlitwy, pracy, nauki, apostolatu i rekreacji/odpoczynku; bycia z innymi (we wspólnocie, pracy, apostolacie) i bycia sam na sam z Jezusem.

Pośród codzienności i świętowania, każda w miejscu, w którym jest, kontynuuje proces poznawania samej siebie, życia Ewangelią i radami ewangelicznymi oraz słuchania Ducha Świętego/rozeznawania. Juniorystki pogłębiają odkrywanie istotnych elementów bycia Służebnicą Ducha Świętego i uczą się przekładać specyfikę naszego zgromadzenia, jego charyzmat i misję, na konkret życia.

Przez podejmowanie w duchu wiary codziennego bycia posłaną – do wspólnoty, do ludzi, którzy przychodzą do naszych domów, do osób spotykanych podczas apostolatów, nauki, podróży – siostry wzrastają w zaufaniu łasce i mocy Ducha Świętego, uczą się dyspozycyjności, życia i pracy we wspólnocie, zdobywają bądź pogłębiają umiejętności zawodowe i językowe, przygotowując się też do bezpośredniej służby misyjnej.

Intensywne życie modlitwy, opartej o Słowo Boże, zanurzonej w życiu sakramentalnym, liturgii Kościoła i codzienności, połączone z refleksją, pogłębia bliską relację z Jezusem. W okresie junioratu, który obejmuje czas od pierwszej do wieczystej profesji ( ok.7 lat ), siostra dąży do osiągnięcia ludzkiej i chrześcijańskiej dojrzałości oraz poznania Zgromadzenia, tak, by podjąć wolną decyzję o całkowitym oddaniu się na zawsze Chrystusowi przez profesję wieczystą.

Decydującym czynnikiem naszej religijnej formacji jest pogłębienie osobistego kontaktu z Bogiem, który stał się nam bliski w Osobie Jezusa Chrystusa. Przez modlitwę i rozważanie Słowa Bożego, przez wnikanie w prawdy naszej wiary przez wspólne aktywne uczestnictwo w tajemnicach Kościoła, zwłaszcza Eucharystii, pogłębiamy naszą jedność z Panem i przygotowujemy się do posługi misjonarskiej.

W okresie junioratu, który obejmuje czas od pierwszej do wieczystej profesji ( ok.7 lat ), siostra uczestniczy w życiu i pracy apostolskiej Zgromadzenia.

Formacja rozpoczęta w nowicjacie jest kontynuowana i obejmuje duchowe, teologiczne i zawodowe dokształcenie. Juniorat jest okresem ustawicznego pogłębiania żywej wiary, wzrostu gotowości do posługi misjonarskiej, jak też miłości i wierności wobec naszego Zgromadzenia. Siostra powinna dojść do pewności, że w powołaniu zakonnym znajdzie urzeczywistnienie siebie; powinna uzyskać zaufanie do siebie i równowagę wewnętrzną oraz zdolność do życia i pracy we wspólnocie. Powinna osiągnąć ludzką i religijną dojrzałość umożliwiającą jej podjęcie decyzji do ostatecznego oddania się Chrystusowi przez śluby wieczyste.